بررسی تابآوری کالبدی-اجتماعی بافت فرسوده تاریخی با تأکید بر فرم شهری پایدار با روش میانگین فاصله از حد بهینه
(نمونه موردی: محلات بافت تاریخی تهران)
|
مارال احمدی1، علیرضا عندلیب*2، حمید ماجدی1، زهرا السادات زرآبادی3 |
1- دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات 2- دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات ، - 3- دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات |
|
چکیده: (444 مشاهده) |
امروزه یکی از مشکلات بافتهای شهری فرسودگی است. تابآوری سعی در پیشبینی آسیبها و پایدارسازی سیستمی دارد و زمانی که موضوع بافت تاریخی باشد، مسئله اهمیتی دوچندان دارد. فرم شهری بهعنوان یک ساختواره جامع، شکل یافته از تمامی عناصر قابلرؤیت شهر و تبلور فضایی و شکلی فعالیتهای شهری است. هدف پژوهش با روش تحقیق تحلیلی-توصیفی تبیین ساختار و مدل بهینه از نگرش تابآوری در فرم شهری در محلات فرسوده تاریخی است؛ لذا میتوان این میزان عددی را در سطح مقایسهای با نمونههای جهانی، تحلیل کرده و تابآوری فرم شهری را با تأکید بر دو بعد اجتماعی و کالبدی موردسنجش قرار داده و بعد از تحلیل یافتهها، راهبردهای لازم را جهت تبیین و مستندسازی در پروژههای شهری ارائه کرد. نتایج نشانگر این است که تابآوری فرم شهری محلات، دارای فاصله نامناسب از حد بهینه مطلوب بوده و تابآور نیستند؛ اما محله دولت با میزان ARI، 65/0میتواند نمونه مناسبتری در تبیین رویکرد بازآفرینی باشد. |
|
واژههای کلیدی: بافت شهری، فرسودگی، تابآوری فرم شهری، بافت تاریخی، بازآفرینی |
|
متن کامل [PDF 774 kb]
(217 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1399/5/24 | پذیرش: 1399/5/10 | انتشار: 1399/5/10
|
* نشانی نویسنده مسئول: تهران دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات |
|
|
|
|
ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|