دوره 9، شماره 33 - ( پاییز 1399 )
جلد اول _ شماره اول_صفحات 5 الی 79 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (3715 مشاهده)
پژوهش حاضر با باور براینکه داعیه هر اثر معماری ارتقا کیفیت زندگی ساکنین است، به بررسی مولفههای طراحی در ارتقاء کیفیت زندگی میپردازد. در این تحقیق مفهوم کیفیت از طریق سنجش میزان رضایت ساکنین در مجتمعهای مسکونی سه شهر جدید اطراف تهران (اندیشه، پردیس و پرند) بررسی شدهاست. در این راستا شاخصهای عینی و ذهنی تحقیق تعیین شدند و مدل پژوهش طراحی شد. جهت سنجش مدل پیشنهادی 38۵ پرسشنامه در اختیار ساکنین قرار گرفت. پژوهش با استفاده از تکنیک تحلیل عاملی تأییدی (CFA) و نرم افزار AMOS انجام گرفتهاست. نتایج حاصل از پژوهش نشان میدهد ساکنین از شاخصهای عینی طراحی مسکن که مربوط به کالبد و عملکرد فضاهای سکونتی است، رضایت نسبی دارند. بیشترین رضایت مربوط به جانمایی و نورگیری فضاهای نشیمن و اتاقهای خواب بوده و بیشترین نارضایتی مربوط به مساحت آشپزخانه است. در مورد شاخصهای عینی طراحی محله (بلوکها) بیشترین رضایت در مورد ابعاد و جانمایی فضاهای ارتباطی و مشترک بوده و بیشترین نارضایتی ساکنین در مورد طراحی محوطه نظیر فضای سبز و نحوه دسترسی به پارکینگها ابراز شده است. در مورد شاخصهای ذهنی، امنیت مهمترین عامل رضایت تعیین شد. روابط اجتماعی ساکنین با یکدیگر ضعیف بوده واکثر ساکنین حس تعلق به مکان را ندارند.
نوع مطالعه: پژوهشي-مورد پژوهی |
موضوع مقاله:
عمومى
دریافت: 1399/10/14 | پذیرش: 1399/10/10 | انتشار: 1399/10/10
دریافت: 1399/10/14 | پذیرش: 1399/10/10 | انتشار: 1399/10/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |