در سال‌های اخیر، تحقیقات بسیاری انجام‌شده که از میان عوامل تأثیرگذار در رشد خلاقیت کودک، عواملی مانند شیوه‌های آموزشی، موردبررسی قرارگرفته‌اند؛ اما به تأثیر کیفیت فضای معماری در پرورش خلاقیت، کمتر توجه شده است. پژوهش حاضر سعی بر آن دارد تا عوامل محیطی و غیر محیطی مؤثر بر رشد خلاقیت در کودکان را شناسایی نماید. با استفاده از روش کیفی برای دست یافتن به شاخص‌های فضایی طراحی محیط خلاق برای کودک، به بررسی رفتار کودکان و دیدگاه‌های افرادی که پیوسته با آن‌ها در ارتباط هستند پرداخته شد. پس از بررسی مشاهدات و مصاحبه­ها، تحلیل داده‌های کیفی صورت گرفت سپس دو عامل محیطی و چهار عامل غیر محیطی به‌عنوان متغیرهای مؤثر بر رشد خلاقیت کودکان در نظر گرفته شد و چگونگی ارتباط آن‌ها با موضوع خلاقیت بیان گردید تا بر اساس این نتایج به‌دست‌آمده، پیشبرد روند طراحی در چنین فضاهایی ممکن شود.