چکیده: (7344 مشاهده)
مسیرهای پیاده برای تبدیل فضاهای سکونتگاهی به مکانهای امن و لذتبخش برای پیادهروی اختصاص داده شدهاند. امروزه، سیاستهای برنامهریزی شهری به دنبال تقویت محیطهای پیاده و از بین بردن موانعی است که توانایی انسان را برای پیادهروی آسان و ایمن، محدود میکند. در این پژوهش با استفاده از روش پژوهش توصیفی- تحلیلی، معیارها و شاخصهای مؤثر در پتانسیلسنجی راهها جهت یافتن مسیر حرکت پیاده، از جمله کاربری زمین، ایمنی ترافیکی، بررسی شده است و پس از آن از طریق فرایند تحلیل سلسله مراتبی و روش دلفی معیارها و زیرمعیارهای استخراج شده ارزشگذاری میشود. این پژوهش سعی بر آن دارد تا با ارائه چارچوب خاص برای امکانسنجی ایجاد مسیرهای خاص و مناسب حرکت پیاده در میان مسیر های موجود و مفروض در جهت بهبود کیفیت فضاهای شهری گامی نو بردارد. محله یوسفآباد به عنوان مورد مطالعاتی این پژوهش در جهت ایجاد پیادهراه مطلوب با توجه به شاخصها و معیارهایی چون کاربری زمین و ایمنی حرکت ترافیک مورد بررسی قرار میگیرد و در نهایت با ارزیابیهای انجام شده مشخص میشود خیابان اسدآبادی، حد فاصل میدان اسدآبادی تا میدان فرهنگ بیشترین امتیاز و بیشترین پتانسیل جهت حرکت پیاده را دارا است و پس از آن خیابان اسدآبادی حد فاصل میدان فرهنگ تا خیابان پانزدهم در جایگاه دوم قرار گرفته است. در نتیجه با شناسایی معابر دارای پتانسیل جهت حرکت پیاده، مسئله اصلی پژوهش که جلوگیری از ایجاد مسیرهای پیاده بدون برنامهریزی علمی و با صرف هزینه بسیار در حالی که از بازدهی و استقبال پایینی برخوردار است مرتفع شده است؛ و مسیرهای مناسب جهت تردد پیاده که میباید به آنها توجه خاص مبذول شود و تسهیلات و امکانات لازم به آنها تخصیص داده شود، مشخص میشود.
نوع مطالعه:
پژوهشي-مورد پژوهی |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1394/3/25 | پذیرش: 1394/3/25 | انتشار: 1394/3/25