دوره 8، شماره 32 - ( تایستان 1399 )
جلد اول _ شماره اول_صفحات 5 الی 79 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه گلستان ، -
چکیده: (2198 مشاهده)
برنامهریزی شهری از گذشته تا به امروز بیشتر بر اساس توجه به عوامل کالبدی پیش رفته است تا جایی که اساس برنامهها و طرحهای شهرسازی و برنامههای شهری را عمران شهر و فضاهای کالبدی, تحت تأثیر خود قرار داده است. شهر محصول روابط و مناسبات پیچیده اقتصادی و اجتماعی است و ناهمگونیهای فضایی آن بازتاب فرایندهای در هم بافته فرهنگی– اجتماعی و سیاسی– اقتصادی در طی تاریخ در بستر طبیعت بوده است. شناخت الگوی رشد فضایی شهرهای اصلی مناطق و کشورها، برای تدوین سیاستهای مناسب و دستیابی به توسعه پایدار امری اساسی است. دستیابی به این مهم نیز نیازمند استفاده از روشها و ابزارهای مناسب و پیشرفته میباشد. این مقاله باهدف مطالعه رشد و توسعه فضایی شهر گرگان با استفاده از مدل‌های تحلیل فضایی و تکنیکهای مربوط به خودهمبستگی فضایی با استفاده از GIS نگارش یافته است. بر این اساس به‌منظور تحلیل توسعه فضایی شهر گرگان فرضیه پژوهشی مطرح شد و به روش توصیفی–تحلیلی ارزیابی شد. بر این اساس از روش‌های مختلف آمار فضایی و تکنیکهای خودهمبستگی فضایی ازجمله تحلیل خوشه‌بندی، ضرایب موران و گری، G عمومی، تحلیل لکههای داغ استفاده‌شده است. نتایج نشان میدهد که شهر گرگان، الگوی رشد تصادفی متمایل به خوشه‌ای را با شکل‌گیری دو لکه داغ در بخش جنوب و شرق شهر و یک لکه سرد در بخش شمال تجربه نموده است.
نوع مطالعه: پژوهشي-مورد پژوهی |
موضوع مقاله:
عمومى
دریافت: 1399/5/24 | پذیرش: 1399/5/10 | انتشار: 1399/5/10
دریافت: 1399/5/24 | پذیرش: 1399/5/10 | انتشار: 1399/5/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |