در موسیقی سنتی ایران، قطعه­های موسیقی به‌صورت ‌ردیف­ها و دستگاه­ها دسته‌بندی‌شده‌اند که باعث تداوم موسیقی سنتی شده‌اند اما این‌گونه دسته­بندی در عناصر معماری ایران وجود ندارد. پژوهش‌های پیشین اشتراکاتی بین معماری و موسیقی برشمرده‌اند؛ اما با توجه به اهمیت فضا در معماری اسلامی، این وجه کمتر موردتوجه بوده است. هدف این پژوهش، شناخت الگوهای فضایی در معماری سنتی ایران است. این پژوهش، با بهره‌گیری از منابع کتابخانه­ای به مقایسه‌ی ساختارهای معماری و موسیقی ایرانی پرداخته و ویژگی­های ساختاری معماری و موسیقی سنتی ایران را مطالعه نموده است. درنهایت بر اساس نوع ارتباط فضایی و ساختار مشترک فضای آن‌ها، اندام‌هایی از معماری را بر اساس ردیف موسیقی سنتی دسته‌بندی کرده است؛ بنابراین فضاهای معماری سنتی به فضاهای متمرکز و ویژه،ضرباهنگی متمرکز، گذر (عدم تمرکز)، تجمع، فضای پیش ورودی، ورودی، فضاهای تکرارشونده­ (متداوم و پیوسته) و فضای اتصال دسته‌بندی‌شده است. همچنین پژوهش نشان داده است بین نحوه­ی تبدیل فضاها در معماری سنتی ایران و نحوه­ی تبدیل گوشه­ها­ی موسیقی سنتی (فضاسازی موسیقی سنتی)، تشابه ساختاری وجود دارد.