چکیده: (3205 مشاهده)
دوران انسان خردگرای مدرن که انسان سرچشمهی تمام ارزشها و طبیعت منبعی پایانناپذیر در جهت توسعهی صنعت و برآوردن نیازهای وی بود، بحرانهای زیست محیطی بوجود آمد. در مواجه با این بحران ریشههای فکری تلفیق طبیعت-تکنولوژی و مفاهیم پایداری مطرح گردید؛ معماری که به ابزاری برای رفع نیازهای مادی تنزل یافته بود، معماران را به فکر ابداع رویکردی در معماری انداخت که کمترین زیان ممکن را برای کره زمین داشته باشد. مطالعهی راهبردهای طبیعت و کسب دانش جامع از کاربرد این راهبردها در معماری برای توسعهی فضای سازگار با محیطزیست میتواند از تمرین و آموزش طراحی بدست آید. از اینرو در این پژوهش اثربخشی آموزش راهبردهای برگرفته از طبیعت بر فرآیند طراحی معماری زیست مبنا با هدف پایداری و تحول در فرآیند طراحی معماری زیست مبنا انجام گردید. پس از مطالعه در حوزهی معماری زیست مبنا با هدف توسعهی پایداری، با بهرهگیری از راهبردهای برگرفته از طبیعت و گزینش راهبردها (اصول هانوفر، بیومیمیکری، اکولوژیک) به تدوین روش پیمایش در جامعهی هدف و نمونهگیری از دانشجویان به بررسی و تحلیل میزان تمرکز بر سطح درک و بکارگیری راهبردها، نوع انتخاب و تمرکز دانشجویان بر مفاهیم و همچنین سطح نتایج حاصله پرداخته شد. این مطالعه نشان میدهد راهبردهای برگرفته از طبیعت دامنهی راهحلهای طراحی دانشجویان را گستردهتر میکند؛ چالشهای شناختی طراحی برگرفته از طبیعت شامل چالشهایی نظیر مدلهای نادرست ذهنی، شناسایی و استخراج اصول راهبردها و کاربست مناسب الگوهای مستخرج، تمرکز و استفاده از ویژگیها و اصول در فرآیند طراحی و حل مسئله، نادیده گرفتن و یا ناشناس ماندن برخی جنبههای مؤثر برای توسعهی فضای سازگار با محیطزیست میباشد. انتظار میرود در آینده ابزار و روشهای طراحی برگرفته از طبیعت طراحان را تشویق به توسعهی کانسپت بر پایهی منابع بیولوژیکی نماید، که شامل انگیزه و نگرشهای گوناگون با اصول پایهای مشترک، ارائه دهندهی راهحلهای بدیع، ترکیب ساختارهای دستهبندی شدهی اطلاعات و همچنین چکیدهای از دادههای بیولوژیکی باشند.
نوع مطالعه:
پژوهشي-مورد پژوهی |
موضوع مقاله:
معماری دریافت: 1399/9/17 | پذیرش: 1400/3/10 | انتشار: 1400/10/24