دوره 11، شماره 43 - ( بهار 1402 )
جلد اول _ شماره اول_صفحات 5 الی 79 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشگاه آزاد اسلامی
2- دانشگاه تهران
2- دانشگاه تهران
چکیده: (627 مشاهده)
امروزه با توجه به پیچیدگیهای موجود در مسائل و نیز تحولات گسترده در گستره جهان معماری، بهرهمندی از خلاقیت در طراحی بیشازپیش احساس میگردد. اما نکته حائز اهمیت، مسائلی است که امروزه با این پیشرفتها پیش روی معماری قرار میگیرند که با چالشها و مسائل دورههای قبل متفاوت هستند. در نتیجه، این شرایط مسیر و شیوه منحصربهفردی را در برخورد با مسائل، بهمنظور پیدایش آثار خلاقانه، میطلبد. ضرورت انجام این پژوهش توجه به تأثیر خلاقیت و تقویت آن در مسیر توجه فردی یا گروهی است. هدف از پژوهش حاضر، سنجش میزان خلاقیت معماری در دو سطح فردی و گروهی بهمنظور دستیابی به استراتژی مطلوب در حیطه آموزش خلاقیت و تقویت آن و نیز نیل به نتایج مطلوب در حیطه حرفه معماری خواهد بود. در خصوص توصیف روش تحقیق، در این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی به بررسی دادهها و مطالب گردآوری شده پرداخته خواهد شد که در نهایت با استفاده از دادههای کمّی مستخرج از آزمون در محیط آموزشی، بهصورت ترسیم نمودارها، به تحلیل نتایج حاصل از آزمون خواهیم پرداخت. ماهیت پژوهش از حیث هدف، کاربردی است؛ و همچنین بهمنظور استخراج فاکتورهای سنجش و ارزیابی شیوه طراحی بهصورت «فردی یا گروهی» و فراورده طراحی، در این پژوهش از روش دلفی استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان میدهد نمرات سنجش و ارزیابی میزان خلاقیت در فراورده طراحی شده مبتنی بر روش گروهی، در گروههایی که به متغیرهای مؤثر بر گروه شامل اندازه، تنوع، انسجام و سیستم ارتباطات توجه شده و اصطلاحاً همافزایی صورت گرفته، در سطح بالاتری از نمرات روش فردی قرار گرفته است. ازاینرو، بهنظر میرسد توجه به شیوههای پرورش خلاقیت علاوه بر تمرکز در سطح فردی، در سطح گروهی نیز در حیطه برنامهریزی آموزش، لازم و ضروری خواهد بود.
نوع مطالعه: پژوهشي-مورد پژوهی |
موضوع مقاله:
معماری معاصر ایران،فرهنگ و معماری، جامعه شناسی معماری
دریافت: 1400/7/20 | پذیرش: 1400/10/22 | انتشار: 1402/6/3
دریافت: 1400/7/20 | پذیرش: 1400/10/22 | انتشار: 1402/6/3
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |