در نگاه برنامه ریزان شهری، پارک‌ها یکی از بارزترین فضاهای عمومی شهر و اجزای بسیار مهم بدنه شهری، انسانی و طبیعی هستند که به‌عنوان یک عنصر زنده و پویا، نقش بازده اکولوژیک، اجتماعی و زیباسازی سیمای شهر را بر عهده‌دارند. هدف از این پژوهش سنجش سطح کیفیت پارک‌های شهری در شهر اهواز است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی موردی و پیمایشی است. شاخص‌های موردبررسی مساحت پارک، مساحت فضای سبز، وضعیت زهکشی، تعداد پایه‌های روشنایی، تعداد صندلی، تعداد سطل، تعداد درخت و درختچه، سرویس بهداشتی، وسایل بازی، تعداد آب‌نما، مساحت معابر، سایبان و آلاچیق، مجسمه و یادبود، نگهبانی، بوفه و غذاخوری، آبخوری، زمین‌بازی کودکان است. جهت پردازش و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از مدل ELECTRE و برای ارزیابی اوزان شاخص‌های پژوهش از مدل ANTROPY استفاده‌شده است. درنهایت پس از سنجش شاخص‌های موردنظر در پژوهش، سطح کیفیت پارک‌های منطقه چهار اهواز به این صورت است که ناحیه یک منطقه چهار اهواز ازلحاظ شاخص‌های موردبررسی نسبت به دیگر نواحی این منطقه کیفیت پایین‌تر و ناحیه دو نسبت به دیگر نواحی کیفیت بالاتری دارد.