هدف از این نوشتار، بررسی و اولویت‌بندی عوامل مؤثر بر اجتماع‌پذیری در فضاهای داخلی ایستگاه‌های مترو با تکیه‌بر قابلیت‌های موجود در این‌گونه فضاها است. امروزه فضاهای مترو به دلیل استفاده بسیار زیاد افراد از آن در طول شبانه‌روز، به‌عنوان یکی از فضاهای شهری پرکاربرد ایفای نقش می‌نماید. چنین به نظر می‌رسد که این‌گونه فضاها علاوه بر اینکه به‌عنوان مکانی برای وجوهی کارکردی در جهت نقل‌وانتقال سریع و مناسب افراد موردتوجه قرار دارند، می‌توانند زمینه‌ساز ارتقا سطح تعاملات اجتماعی میان افراد استفاده‌کننده از آن نیز باشد؛ لذا چنین به نظر می‌رسد که با شناخت از مجموعه عواملی که شکل‌گیری این مهم را در چنین فضاهایی تأمین می‌کنند، می‌توان در جهت تأمین ابعاد اجتماعی نیازهای انسان نیز گامی مهم برداشت.

 در همین راستا پس از تدوین چارچوب نظری تحقیق شامل استخراج و جمع‌بندی کلیه شاخص‌های تأثیرگذار بر اجتماع‌پذیری افراد در فضاهای مترو از طریق مطالعات کتابخانه‌ای و نیز گردآوری دیدگاه خبرگان در این خصوص، به طراحی پرسشنامه جهت گردآوری اطلاعات پرداخته شد. تعداد 200 پرسشنامه در ایستگاه‌های مختلف مترو شهری تهران منتشر گردید و نتایج با استفاده از آزمون فریدون و نیز آزمون تی یک نمونه‌ای مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. نتایج به‌دست‌آمده نشان از آن داشت که از میان عوامل مختلف تأثیرگذار بر اجتماع‌پذیری فضاهای ایستگاهی، شاخص‌های وجود مبلمان و وجود کاربری‌های متنوع در کنار هم که زیرمجموعه عوامل عملکردی دسته‌بندی‌شده‌اند، به ترتیب در اولویت‌های اول و دوم و پس‌ازآن شاخص وجود آثار هنری در ایستگاه مترو که زیرمجموعه عوامل کالبدی هستند، سومین اولویت در ارتباط با ایجاد انگیزه‌های اجتماع‌پذیری افراد در فضاهای مترو به شمار می‌رود.