دوره 8، شماره 29 - ( پاییز 1398 )
جلد اول _ شماره اول_صفحات 5 الی 79 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (1741 مشاهده)
مبنای سنجش کیفیت محیط روستاهای گردشگری، معیار رضایتمندی از شاخصهای کیفیت محیط از دیدگاه روستاییان و کارشناسان است. این تحقیق از نوع کاربردی و روش انجام آن توصیفی - تحلیلی است. به منظورگردآوری دادههای مورد نیاز از دو روش اسنادی و میدانی (ابزار پرسشنامه) استفاده شد. نتایج به دست آمده از تحلیل شاخصهای کیفی نشان میدهند که در مجموع از میان 7 شاخص، مقدار 6 شاخص(بصری و جاذبههای گردشگری، زیست محیطی، بافت و شبکه های ارتباطی، محیط اجتماعی و پویایی محیط) بالاتر از اندازۀ میانگین بوده است و معادل کیفیت نسبتا مطلوب ارزیابی میشود و شاخص (عملکردی - ساختاری،) از اندازۀ میانگین کمتر بوده و وضعیت مناسبی ندارد. همچنین اولویت‌‌بندی روستاهای هدف گردشگری دهستان فضل با استفاده از تکنیک ارزیابی تولید وزنی تجمعی (WASPAS)نشان میدهد محیط گردشگری بوژان و سمرقند در تمام ارزیابیها وضعیت مناسبی را به خود اختصاص داده اند و در آخرین مرتبه روستای غار و روی قرار دارند. بنابراین، توسعه نماگر های عملکردی – ساختاری مانند امکانات و تسهیلات اقامتی، پذیرایی، خدمات مالی، خدمات فروشگاهی و... میتواند نقش مهمی در بالابردن مطلوبت کیفیت محیط و امکان رقابت با دیگر مکانهای گردشگری و جذب گردشگران داشته باشند و زمینه توسعه پایدار منطقه را فراهم کنند.
نوع مطالعه: پژوهشي-مورد پژوهی |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1398/9/26 | پذیرش: 1398/9/26 | انتشار: 1398/9/26
دریافت: 1398/9/26 | پذیرش: 1398/9/26 | انتشار: 1398/9/26
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |