معماری معاصر ایران از اواخر دوره قاجار و شروع دوره پهلوی دچار هرج و مرج و آشفتگی شد. در این دوران ما شاهد احداث همزمان ساختمانهایی هستیم. که از لحاظ نیارش هر کدام بیانگر یکی از مکاتب فکری ساخت در دورههایی مشخص از تاریخ ایران هستند.ﻳﻜﻲ از ﻣﻘﺎﻃﻊ ﺣﺴﺎس در معماری اﻳﺮاﻧﻲ، در دوره ﭘﻬﻠﻮی اول است. بنابراین، در خانههای دوره پهلوی اول همواره بدنبال ایستایی میباشد. پایداری سازهای در این میان، نقش اساسی درپایداری ساختمانها درمقابل عوامل محیطی دارد. زیرا متضمن پایداری کل ساختار فرم ساختمان ومعماری آن است؛در این پژوهش به بررسی مسئله پایداری سازه در ساختمانهای عهد پهلوی اول میپردازد. این بررسی شامل موضوعاتی از جمله دیوارهای نسبی، و آریههای بکار رفته بر روی عناصر سازهای میباشد. هدف از این مطالعه وبررسی؛ ایستایی ابنیه دوره پهلوی اول جهت بهبود وپایداری این بناها ارزشمند، ونجات آنها در برابر مسئله زلزله و بهسازی وپایداری لرزهای آن است. برآیند این مقاله امکان بررسی دیوارهای نسبی جهت نیارش در ساختمان های دوره پهلوی اول است. که ویژگی شکلی و فرم در یک عصر ودوره رافراهم می آورد. این مقاله به دنبال پاسخگویی به دو پرسش است؛ در مسئله نیارش، مهمترین عوامل تاثیر گذار در پایداری خانه های سنتی شهر کرمانشاه کدامند؟ آریههای بکار رفته خانههایی عصر پهلوی اول بر روی عناصر سازهای متاثر از چیست؟ و روش تحقیق در این پژوهش، روش ترکیبی (کمی/کیفی) میباشد. روش جمع آوری و تحلیل و محاسبات دقیق داده ها، در مورد دیوار های نسبی به روش کمی و آریه های بکار رفته بر روی عناصر سازه ای، مقایسه یافته ها و نتیجه گیری از رهیافت کیفی استفاده شده است. مقاله با مرور ادبیات موضوع ، که جهت گردآوری اطلاعات از روش مشاهده میدان، محاسبات وتکنیک اسنادی کتابخانهای استفاده شده است.نتایج این پژوهش با استناد تصاویر و آثار ونقشه ها، محاسبات دیوار نسبی، مطابق با آیین نامه ۲۸۰۰ ونشریه ۳۶۰، میباشد. بخش معماری و بناهای هم دوره آن؛ در استان کرمانشاه در دوره پهلوی اول نشان دهنده آن است. که بررسی فاکتورهای نیارش (پایداری سازه) از جمله دیوار نسبی و عوامل سازه (شاخصهها وآریهها) بکار رفته؛ در خانههای تاریخی در دوره پهلوی اول از لحاظ دیوار نسبی در بحث ایستائی وضعیت همسان دارد. وموتیفهای بکار رفته نیز متاثر از بنیان فکری معماری ایران میباشد.