چکیده: (203 مشاهده)
هویت مکانی، هویت شخصی فرد را در رابطه با محیط فیزیکی با استفاده از الگویی پیچیده از ایدهها، احساسات، ارزشها، اهداف، ترجیحات، مهارتها و گرایشهای رفتاری مربوط به یک محیط خاص تعریف میکند، که در واقع خودادراکی مبتنی بر تعلق عاطفی به مکان است تا حدی که منتهی به توصیف مکان (کشور، شهر، محله و...) برای اشاره به خود میشود. آثار مثبت هویت مکانی، مورد توجه مطالعات بسیاری قرار گرفته شده است. عضویت درسازمانها و فعالیتهای داوطلبانه محلی، رفتارهای مسئولانه در قبال محیطزیست، تمایل به هزینه دوباره درآمدهای حاصل از برنامههای مالی در محله و رضایتمندی از زیبایی شهر از جمله این آثار هستند. از طرفی، ظهور فردگرایی در برخی ابعاد زندگی اجتماعی ایرانیان در سالهای اخیر مورد توجه مطالعات بسیاری بودهاست. بر این اساس و با توجه به اهمیت تصور مثبت از خود در شکلگیری هویت مبتنی بر تعلق در میان فرهنگهای فردگرا، در پژوهش حاضر؛ تامین اصول نظریه فرایند هویت (IPT) به عنوان عامل موثر بر هویت محلهای ایرانیان امروز در نظر گرفته شده است. در راستای بررسی چگونگی اثرگذاری مذکور، مدلی نظری تدوین شده و مورد تحلیل قرار گرفتهاست. مشارکتکنندگان پژوهش، شامل ۵۰۰ نفر از اهالی بافتهای مسکونی مختلف شهر اردبیل اعم از محلات تاریخی، شهرکهای نوساز و بافت حاشیهای هستند. اطلاعات بهدستآمده از پیمایش مقطعی با استفاده از مدلیابی معادلات ساختاری مورد تحلیل قرار گرفت است. نتایج حاصل از بررسی تجربی مدل تدوینشده، وجود روابط معنیداری را میان عوامل نشان میدهد. بر اساس این مدل، افزایش سطح تامین اصول چهارگانهIPT ( عزت نفس، تمایز ، تداوم و اعتماد به نفس) در محله منجر به افزایش سطح هویت محلهای ساکنین میشود. همچنین تبیین حدود ۴۰ درصد از واریانس هویت محلهای ساکنان شهر اردبیل به واسطه تامین اصول فردگرایانه بریکول را میتوان به معنای تداوم غلبه فرهنگ جمعگرایی در محلات شهر اردبیل دانست.
نوع مطالعه:
پژوهشي-مورد پژوهی |
موضوع مقاله:
باغ ایرانی و معماری منظر دریافت: 1403/11/16 | پذیرش: 1400/7/10