امروزه با رشد جمعیت و توسعه شهرنشینی، شهرها با مشکلات بسیاری مواجه شده­اند که تأثیر این مشکلات در محلات شهری که درواقع هسته اولیه تشکیل‌دهنده شهرها می‌باشند بیشتر به چشم می‌خورد. یکی از مهم‌ترین مشکلات و معضلات شهری گسترش افقی شهرها و از بین رفتن پایداری در محلات شهری می‌باشد. در سال 1980 جنبشی تحت عنوان نوشهرگرایی در آمریکا به وجود آمد که لازمه برطرف کردن این مشکلات را بازگشت به الگوهای سنتی برای محلات شهری می‌داند. یکی از اصول مهم در نوشهرگرایی قابلیت پیاده‌روی در محلات شهری می‌باشد و سنجش شاخص‌های پیاده‌روی برای جذب افراد پیاده در فضای شهری در اجرای این شاخص امری ضروری است. به همین منظور در این مقاله به قابلیت پیاده‌روی در محله کبابیان با توجه به اصول نوشهر گرایی پرداخته‌شده است. روش تحقیق این مقاله توصیفی-تحلیلی بوده و از تحلیل آماری جهت تدقیق پژوهش استفاده‌شده است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که وضعیت محلات معاصر شهر همدان به‌عنوان نمونه موردی مناسب نبوده و این کیفیت در شرایط حاضر شهرسازی ایران مورد کم‌توجه‌ی قرارگرفته است.