به‌رغم اینکه مفهوم راهبردهای توسعه‌ی شهری حدود دو دهه است که وارد ادبیات مدیریت ‌شهری شده،اما رویکرد غالب توسعه درسیستم‌های مدیریت ‌شهری درکشور ما به گونه­ای است که تنها درحد هدایت و راهبری طرح‌های هادی یا جامع شهری ،تغییرات کاربری وگسترش سرمایه‌های فیزیکی محدود مانده است، به‌طوری‌که شهرها به‌شکلی بی‌برنامه رشد نموده و محدوده‌های شهری در مدت کوتاهی به‌چندین برابر وسعت اولیه‌ی خود رسیده­اند، این معضل به الگوی گسترش افقی معروف گردیده و منشاً بسیاری از مشکلات در شهرهای کشورهای در حال توسعه شده است، لذا بررسی الگوی گسترش شهرها یکی از مسایلی است که می­تواند استراتژی توسعه را در افق دوردست جهت توانمندسازی مدیریت‌شهری فراهم سازد. روش پژوهش، تحلیلی- تطبیقی و به‌صورت مطالعه‌ی اسنادی بوده و جهت بررسی بیشتر به‌مشاهده‌ی مستقیم و غیرمستقیم، پرداخته شده است. محقق در این پژوهش با در نظر گرفتن شاخص­هایی نظیر مساحت، جمعیت، تراکم کلی مسکونی و با بهره‌گیری از مدل­های کمی کاربردی و نوین آنتروپی شانون،هلدرن،ضریب جینی و سلولهای خودکارCA-SLEUTH به­صورت ترکیبی، به تحلیل الگوی گسترش فیزیکی شهرهمدان طی سال های 9013-1355 پرداخته و هدف نهایی آن شبیه­سازی رشد شهر در راستای توسعه‌ی پایدار شهری می­باشد. نتایج نشان می­دهد که شهرهمدان تا سال 1375به‌صورت پراکنده و از سال 1375 به بعد به صورت عمودی و فشرده رشد نموده است لذا با در نظر گرفتن جمیع جوانب شهرسازی می­توان از الگوی پیوسته‌ی‌ قطاعی با توسعه‌‌ی سیستم شبکه‌ی ارتباطی متقاطع و مورب بهره­گرفت تا توسعه‌ی فیزیکی شهر یک روند معقولانه‌تری را در راستای نیل به رشد و توسعه­ی پایدار شهری طی نماید