چکیده: (1902 مشاهده)
یکی از بخشهایی که برنامهربزی در آن بایست با تاکید بر توسعه انجام شود، بخش مسکن است. وضعیت مسکن در شهرهای کشورهای جهان سوم یکی از شاخصهای توسعه اقتصادی- اجتماعی در کشورهای جهان محسوب میشود. به همین منظور برنامهریزی در امر مسکن در جهان دارای ارزش و اهمیت بهسزایی میباشد. در این بین توجه به شاخصها و متغیرها نیز دارای اهمیت است چراکه، میتواند در مسیر انجام پژوهشها مؤثر باشد. در استان مازندران به عنوان استانی که در آینده نزدیک به قطبجمعیتی شمال کشور تبدیل خواهد شد، مسکن از جمله نیازهای مبرم جمعیت آینده خواهد بود که باید با شناخت درست نسبت به متغیرهای مختلف آن بتوان برنامهریزی جامع و فراگیری را برای آن ترتیب داد. در این پژوهش که با روش توصیفی- تحلیلی انجام شده است، متغیرهای مختلفی در زمینه وضعیت مسکن در استان مازندران انتخاب و با استفاده از مدل تاپسیس فازی مورد ارزیابی قرار گرفته و نسبت به دستهبندی شهرستانهای این استان اقدام شده است. آنچه از برآیند این پژوهش پیداست، پنج متغیر مساکن بادوام، نیمه با دوام، تاسیسات، بهداشت و شبکه فاضلاب بهعنوان متغیرهای این پژوهش در حوزه مسکن انتخاب و پس از جمعآوری دادههای مربوط به آنها از مرجع مرکز آمار ایران در سطح شهرستان نسبت به پیادهسازی مدل تاپسیس فازی مثلثی بر روی آن، اقدام گردید که نتایج بیانگر وضعیت خوب مسکن در شهرستانهای بهشر، نکا، قائمشهر، تنکابن بوده است که این شهرستانها به نوعی در سطح اول دستهبندی شدهاند. پس از آنها شهرستانهای ساری، آمل، بابل، چالوس و نوشهر در دسته نیمه مطلوب و سایر شهرستانهای استان نظیر جویبار، سوادکوه، جویبار، رامسر و.. در وضعیت نامطلوب از منظر این شاخصها به سر میبرند.
نوع مطالعه:
پژوهشي-مورد پژوهی |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1397/5/29 | پذیرش: 1397/5/29 | انتشار: 1397/5/29