این پژوهش به صورت کیفی الزامات مقدماتی برای شکل‌دهی به زمین‌های ‌بازی درمحیط شهری متناسب با نیازهای کودکان مبتلابه اوتیسم را جستجو نموده و مفاهیم کلیدی در این خصوص را به شیوه نظری مطرح نموده است. با این رویکرد، هیچ‌گونه الگوی کالبدی به عنوان استانداردهای شکل‌دهی معرفی نشده است تا بسته به شرایط محلی و زمانی مختلف، امکان توسعه انواع مختلفی از الگوهای شکلی، بر اساس خلاقیت حرفه‌ای، در زیر چتر مفاهیم کلیدی ارائه شده در این پژوهش فراهم آید. برای انجام پژوهش از مصاحبه نیمه ساختارمند به عنوان ابزار جمع‌آوری داده‌های کلامی افراد متخصص استفاده شده و در مرحله بعد یافته‌ها به صورت استنباطی طبقه‌بندی شده است. در حوزه داده‌های مکتوب نیز منابع موجود بررسی و در مطالعه مورد استفاده قرار گرفته است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد با در نظر گرفتن طیف گسترده‌ای از اصول شکل‌دهی به محیط، می‌توان امکان حضور کودکان مبتلا به اوتیسم را در محیط شهری با هدف تفریح و آموزش فراهم ساخت. این پژوهش همچنین نشان می‌دهد برای تدوین استانداردهای شکل‌دهی به محیط بازی کودکان در محیط شهری به گونه‌ای که امکان استفاده کودکان مبتلا به اوتیسم نیز ایجاد گردد، پژوهش‌های بیشتری باید در آینده به انجام برسد.