توجه به فضای شهری به‌عنوان یک ضرورت در برنامه‌های توسعه شهری قرار داده‌شده است. شناسایی محیطی سرزنده ملزم به برقراری ارتباط منطقی و در مسیری هدایت‌شده بین افراد است. بدون لحاظ نمودن عوامل اجتماعی در هر جامعه، استراتژی‏های توسعه شهری پایدار نخواهد توانست در برنامه‏ریزی فضایی محقق شود. یکی از مؤلفه‌های اصلی پایداری اجتماعی، حضور شهروندان در فضاهای شهری به‌منظور انجام فعالیت‌های اجتماعی انتخابی آنان است که اساسی‌ترین رکن سرزندگی اجتماعی نیز محسوب می‌شود. ایجاد سرزندگی اجتماعی در فضاهای شهری موضوعی است که در اغلب شهرهای کشورمان نادیده گرفته می‌شود. فضاهای عمومی شهری بدون هیچ‌گونه بار معنایی و اجتماعی به حیات خود ادامه می‌دهند و این امر باعث تشدید بحران هویت آن‌ها شده است. مقاله حاضر تلاشی است در جهت بررسی و شناسایی جنبه‌های مختلف سرزندگی اجتماعی در فضاهای عمومی در قالب تحلیل یک بستر شهری. متد پژوهش از نوع ترکیبی است که در آن بامطالعه‌ی مبانی نظری پژوهش در قسمت کیفی، به چارچوب نظری تحقیق در قالب مدلی جامع رسیدیم. در ادامه در بخش کمی که برای اعتبار دهی پژوهش و نتایج حاصل از بخش کیفی مورداستفاده قرارگرفته، به مطالعه محدوده‌ی پارکینگ شهرداری کرمانشاه پرداخته‌شده است. درنهایت در قسمت گردآوری داده‌ها از فن پرسشنامه در باب تدقیق ارتباط بین مفهوم تعاملات اجتماعی و فراهم آوردن شرایط سرزندگی در یک بستر شهری سود جسته است. نتایج حاصل از پژوهش نشانگر این مدعاست که محیط موردبررسی، تا حدودی زنده است اما کیفیت لازمه برای سرزندگی را دارا نیست. در ادامه شاخصه‌های به‌دست‌آمده از پژوهش را در محدوده‌ی مطالعاتی مورد ارزیابی و سنجش قرار می‌دهیم.