قرارگاه‌های رفتاری واحدهایی از محیط هستند که فرد در زندگی روزمره آن‌ها را تجربه می‌کند، با آن‌ها درگیر می‌شود و متناسب با وضعیت رفتارش را تغییر می‌دهد. در این راستا محیط‌های آموزشی به‌عنوان یک قرارگاه رفتاری بزرگ دارای حوزه‌های عملکردی در یک قرارگاه است که هرکدام نیز پذیرای رفتارهای متفاوتی است. پژوهش حاضر با تحلیل قرارگاه‌های رفتاری در هنرستان تهذیب و بررسی عوامل قدرت گرفتن قرارگاه‌های رفتاری در هنرستان از یک‌سو به بررسی الگوهای جاری رفتار در قرارگاه‌ها پرداخته و از سوی دیگر ویژگی‌های قرارگاه‌ها را موردبررسی قرار می‌دهد که نهایتاً با بررسی و مشاهده رفتارهای دانش آموزان در مدارس و الگوهای رفتاری در هر یک از حوزه‌ها راهکارهایی برای تقویت هر یک از قرارگاه‌ها بیان می‌دارد و این نتایج به دست می‌آید که در کلاس‌ها و کارگاه‌های هنرستان با ایجاد مبلمان قابل‌انعطاف، اندازه مناسب کلاس، نور طبیعی، استفاده از عناصر طبیعت، اختصاص بخشی از کلاس به فضای خلوت و غیره می‌تواند در تقویت قرارگاه کلاس تأثیرگذار باشد. ضرورت پژوهش بررسی ویژگی‌های هر قرارگاه و ایجاد راهکار برای هر قرارگاه است. رویکرد پژوهش کیفی و از نوع توصیفی تحلیلی است که در بخش اول به‌صورت تحلیل محتوا و در بخش میدانی مطالعات به‌صورت موردی انجام می‌گیرد.