دوره 8، شماره 29 - ( پاییز 1398 )
جلد اول _ شماره اول_صفحات 5 الی 79 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Adaptive analysis of the development level of urban settlements with an emphasis on health and therapeutic index
Case Study: towns of West Azarbaijan Province. Haft Hesar J Environ Stud 2019; 8 (29) :5-24
URL: http://hafthesar.iauh.ac.ir/article-1-747-fa.html
URL: http://hafthesar.iauh.ac.ir/article-1-747-fa.html
احمدی قادر، عبدینی اصغر، ساکت حسنلوئی میثم. تحلیل تطبیقی سطح توسعهیافتگی سکونتگاههای شهری با تآکید بر شاخص بهداشتی و درمانی (مطالعه موردی: شهرستانهای استان آذربایجان غربی). مطالعات محیطی هفت حصار. 1398; 8 (29) :5-24
چکیده: (1927 مشاهده)
امروزه به دلیل افزایش جمعیت، گسترش روزافزون شهرنشینی و افزایش سطح پیچیدگی نیازهای بشری، ضروری است توزیع امکانات شهری جهت بهرهمندی شهروندان از نیازهای اقتصادی، اجتماعی، زیستمحیطی و... بصورت عادلانه و هماهنگ صورت گیرد تا شرایط متناسب و متعادل برای زندگی سالم همه افراد جامعه فراهم گردد. توسعه پایدار شهری، برقراری حالت توازن، تعادل و یکپارچگی در میان پراکنش جمعیت و توزیع خدمات و تسهیلات شهری در ابعاد مختلف توسعه است که هدف اصلی آن تامین رفاه و آسایش و ارتقاء و بهبود سطح کمی و کیفی زندگی انسان است. عدم تعادل در ساختار فضایی-کالبدی مناطق یکی از رویدادهای اساسی کشورهای در حال توسعه محسوب میگردد. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف کاربردی و ماهیت توصیفی-تحلیلی و با بهرهگیری از تکنیکهای توسعهیافتگی موریس (Morris) و شاخص ترکیبی توسعه انسانی (HDI)، سعی در سنجش سطح توسعهیافتگی شهرستانهای استان آذربایجانغربی بر اساس میزان برخورداری از خدمات بهداشتی و درمانی (تعداد 17 متغیر) و ارائه پیشنهاداتی جهت کاهش نابرابریها و شکافهای موجود در منطقه میباشد. شیوه گردآوری اطلاعات از مطالعات اسنادی-کتابخانهای و با استفاده از دادههای سالنامه آماری و دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی استان آذربایجانغربی در سال 1396 و سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1395 اتخاذ گردیده است. نتایج حاصل از پژوهش نشاندهنده عدم تجانس و ناهماهنگی در سطح توسعهیافتگی و نحوه توزیع متعادل امکانات و تسهیلات بهداشتی و درمانی بر اساس فاکتور جمعیت در برخی از شهرستانها میباشد. یافتههای پژوهش بیانگر این است که شهرستان ارومیه در میان سایر شهرستانها بالاترین سطح توسعهیافتگی را به خود اختصاص داده است. همچنین شهرستانهای خوی، میاندوآب، مهاباد، بوکان، سلماس، سردشت و نقده در ردههای بعدی توسعه قرار دارند. شهرستان چایپاره نیز در پایینترین سطح توسعه استان جای گرفته است. در نهایت جهت افزایش سطح تعادل و حذف نابرابریهای توسعهیافتگی به ارائه پیشنهاداتی پرداخته میشود.
نوع مطالعه: پژوهشي-مورد پژوهی |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1398/9/26 | پذیرش: 1398/9/26 | انتشار: 1398/9/26
دریافت: 1398/9/26 | پذیرش: 1398/9/26 | انتشار: 1398/9/26
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
Haft Hesar Journal of Environmental Studies is Licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.Based on a work at
http://hafthesar.iauh.ac.ir
http://hafthesar.iauh.ac.ir
