1. اشنویی نوش ابادی، امیر و محمد ابراهیمی، مهشید. (1399). تعیین پیشران های کلیدی موثر بر زیست پذیری شهری با رویکرد آینده پژوهی (مطالعه موردی: شهر کاشان)، فصلنامه جغرافیا و برنامه ریزی، 25 (76)، 41-27.
2. برزگز، صادق.، حیدری، تقی و انبارلو، علیرضا. (1398). تحلیل سکونتگاههای غیر رسمی با رویکرد زیستپذیری (مورد مطالعه: محلات غیررسمی شهر زنجان)، فصلنامه برنامهریزی منطقهای، 9 (33)، 152-137.
3. جعفری اسدآبادی، حمزه. (1392). بررسی زیست پذیری شهرها در راستای توسعه پایدار شهری (موردمطالعه کلانشهر تهران). پایاننامه کارشناسی ارشد به راهنمایی دکتر فرزانه ساسان پور، دانشکده جغرافیا، دانشگاه خوارزمی، تهران، 50-8.
4. خراسانی، محمدامین. (1395). تأملی در مفهوم زیست پذیری؛ شناخت، سنجش و رویکردها.، دوماهنامه پژوهش در هنر و علوم انسانی، 1 (2)، 15-9.
5. خزاعینژاد، فروغ. (1394)، تحلیل زیست پذیری در بخش مرکزی شهر تهران مورد پژوهش: محله های منطقه 1، رساله دکتری، استاد راهنما: دکتر سیمین تولایی، دکتر محمد سلیمانی، دانشگاه خوارزمی، دانشکده جغرافیا، 132-91.
6. سند توسعه و آمایش شهرستانهای استان سیستان و بلوچستان. (1400). شهرستان چابهار. سازمان مدیریت و برنامهریزی استان سیستان و بلوچستان، 1 (1)، 265-1.
7. سلیمانی، مهرنجانی، محمد.، تولایی، سیمین.، رفیعیان، مجتبی.، زنگانه ، احمد و خزایی نژاد، فروغ. (1395). زیست پذیری شهری: مفهوم، اصول، ابعاد و شاخصها. نشریه تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، 4 (1)، 27-50.
8. گودرزی، هومان.، یوسفی بابادی، سعید و لطیفی، امید. (1398). تحلیل زیست پذیری محلات شهری در راستای توسعه پایدار (مطالعه موردی: منطقه 22). فصلنامه جغرافیا و روابط انسانی، 3 (7)، 24-18.
9. موسوی، میرنجف.، زارع، علیرضا.؛ منوچهری میاندوآب، ایوب و آهار، حسن. (1396). تحلیل اثرات رشد پراکنده رویی شهری بر زیست پذیری محلات شهری مورد: شهر مراغه، نشریه پژوهش و برنامه ریزي شهري، 8 (31)، 18-1.
10. Ahmed, N., El-Halafawy, A., & Ahmed Mohamed, M. (2019). A Critical Review of Urban Livability, European Journal of Sustainable Development, 8 (1), 165-182, [
DOI:10.14207/ejsd.2019.v8n1p165]
11. Cobb, C. (2000). measuring Quality of life.the new politice of work family: and commity. International Journal Of Yount Economy, International Journal of Youth Eco. 3 (2), 75-87. [
DOI:10.18576/ijye/030202]
12. Southworth, M. (2016). Learning to make liveable cities. Journal of Urban Design, 21(5), 570-573. [
DOI:10.1080/13574809.2016.1220152]
13. Sheikh, W. T., & van Ameijde, J. (2022). Promoting livability through urban planning: A comprehensive framework based on the "theory of human needs". Cities, 131, 103972. [
DOI:10.1016/j.cities.2022.103972]
14. Wong, A. T. (2019, April). Sustainable development (urban transport and mobility)-"sharpening the saw" in shaping liveable cities towards quality of life experiences. In IOP Conference Series: Materials Science and Engineering (Vol. 512, No. 1, p. 012044). IOP Publishing. [
DOI:10.1088/1757-899X/512/1/012044]
15. Zanella, A., Camanho, A. S., & Dias, T. G. (2015). The assessment of cities' livability integrating human wellbeing and environmental impact. Annals of Operations Research, 226(1), 695-726. [
DOI:10.1007/s10479-014-1666-7]