در اواخر قرن بیستم، راه‌حل‌های متفاوت و گاه متناقضی برای توسعه‌ی شهرها مطرح شد، بهره‌گیری از این راه‌حل‌ها ضمن آنکه باعث رشد پراکنده‌ی شهرها در اراضی و محیط‌زیست اطرافشان ‌شد، زمینه‌ی بازماندن نواحی مرکزی شهرها از جریان توسعه را نیز فراهم‌آورد، اما با مطرح شدن رویکردهای جدید توسعه‌ی شهری نظیر بازآفرینی، نگرش توسعه‌ی درونی و استفاده از امکانات موجود در دستور کار قرار‌گرفت. مقاله‌ی حاضر با هدف بهبود وضعیت موجود محدوده‌ی سایت کارخانه سیلوی کرمانشاه، سعی‌دارد در زمینه‌ی بازآفرینی آن راهبردهایی را ارائه‌نماید‌. اطلاعات این پژوهش به صورت اسنادی و کتابخانه‌ای، مصاحبه و مطالعه‌های میدانی فراهم‌شده‌است. با تعیین موقعیت محدوده‌ی مورد مطالعه در ماتریس (SWOT) نقاط قوت، نقاط ضعف، فرصت‌ها و تهدیدها شناسایی شده و در ادامه با استفاده از ماتریس ارزیابی (EI) راهبردهای قابل قبول برای بازآفرینی محدوده‌‍ی موردنظر، مشخص‌شده‌اند. نتایج نشان‌می‌دهد، نقش عوامل بیرونی در بازآفرینی این محدوده بیشتر از نقش عوامل درونی آن است. از این رو با بهره‌گیری از ماتریس ارزیابی (EI) استفاده از استراتژی حفظ‌ونگهداری پیشنهاد‌می‌شود تا علاوه‌ بر حفظ وضع موجود، تلاش کافی در زمینه‌ی تقویت نقاط ‌قوت و استفاده‌ی بهینه از آن‌ها، کاهش نقاط ‌ضعف و تبدیل آن‌ها به نقاط قوت و استفاد‌ه‌ی بهینه از فرصت‌ها و تبدیل تهدیدها به فرصت صورت‌ پذیرد.